Goede vrijdag ... tussen de middag ...
Telefoon ... waar iedere ouder ... bang voor is ...
DH ... nam op ...
"niet schrikken ... maar u zoon wordt naar de spoedeisende hulp gebracht".
Het leek toen nog mee te vallen ...
we dachten ook hem te gaan halen ...
Maar daar aangekomen begon steeds meer
een Goede vrijdag
en zaterdag;
".. .tussen hoop en vrees ..."!
(Een heel lang verhaal ...
probeer ik nu kort te vertellen ...)
na de eerste ... zo lange ...
24 uur op de afdeling I C kinderen
van het Erasmus/Sophia kinderziekenhuis ...
werd de vrees wat minder ...
Hij hoefde niet meer ieder uur gewekt te worden ...
Voor de zekerheid toch tot zondagmiddag blijven ...
ivm heel kleine risico nog voor zijn hersenen ...
Zondagmiddag mocht oudste DS
over naar de Medium Care ...
Alleen nu op een kamer kon hij ook meer tot rust komen ...
de tijd tussen de co rondes mocht steeds langer worden ...
en kon hij voor het eerst wat langer achter elkaar slapen ...
Zijn reaktie's, reflexen bleven goed ...
Op de medium Care mocht/kon ik ook de hele dag blijven
en bleef ook twee nachten slapen ...
dat gaf wel meer rust ...
Dinsdag besloten de artsen na weer overleg ...
DS mag naar huis .... om thuis verder te herstellen !
Dinsdagavond kwamen we wat onwerkelijk en beduusd ...
maar vooral heel dankbaar en wat opgeluchter
samen met hem thuis ...
De eerste nacht in ons bed ...
Slapen en liggen ging toen alleen half zittend en ons bed is verstelbaar ...
maar ook nog wel geruststellend ... zo dichtbij ...
Nu verder thuis herstellen ...
tot onze opluchting lijkt hij er tot nu toe geen blijvende hersenschade aan over te houden ...
De breuk en breukje die hij heeft ... herstellen ook door rust ...
schaafwonden in zijn gezicht genezen wonderlijk snel ...
Alles moet weer op z'n plekje komen ...
door erover te praten, schrijven dringt
het ook wel steeds meer door ...
maar voel me ook iedere dag wat beter ...
DS reageerd gelukkig steeds meer als vanouds ...
dat is voor mij de grootste geruststelling ... !
Wij beseffen ... heel goed
hoe het toch nog goed is afgelopen ... bij alles
wat ook had kunnen gebeuren !
En dat hij nu thuis herstellen kan en mag ...
Liefs,
groetjes,
Simone
Ps,
Mijn ... weblog voelt nu (nog) heel anders ...
heb nog geen berichten kunnen lezen ... dus ook niet gereageerd ...
Ook (helaas ... ) de lapjes ... zal ik ze toch weer lief gaan vinden ...
In de ouderkamer in het ziekenhuis zat ik steeds maar heel even ...
heb zelf niet veel met een telefoon/I -Pod o.i.d
daar zag je wel bijna iedereen mee ...
Maar de lapjes ...
DH nam ze zelfs van thuis voor mij mee ...
als afleiding als DS sliep ...
maar werd er eerder ...
verdrietig van ...
DS zegt nu steeds heel lief ... gewoon weer gaan doen ... mam .
Maar als ik het er alleen maar over heb ...
of naar ze kijk ...
...